De Oostenrijkse kunstenaar Elmar Trenkwalder (1959) roept in zijn beelden en tekeningen een barokke wereld op, waarin een vermenging van erotiek en architectuur plaatsvindt. Zuilen hebben fallische vormen en ornamenten zijn opgebouwd uit verstrengelde menselijke figuren. De vormentaal en uitbundigheid zijn verwant aan de barokarchitectuur die in Oostenrijk een grote bloei kende. Trenkwalder creëert hierop een eigen, zinnelijke variant, aanvankelijk eerst in tekeningen, maar al snel ook in keramiek. Zijn monumentale beelden in keramiek worden, vergezeld van tekeningen, samengebracht in een tentoonstelling in de Grote Zaal van het museum. Het thema van de tentoonstelling is Tuin der Lusten. De tentoonstelling wordt ingericht als een tuin, de beelden nemen de vormen aan van architectonische heggen, fonteinen en groeiende vormen die doen denken aan takken en boomstammen. Centraal in de tentoonstelling komt een immense nieuwe sculptuur, haast een tuin op zich, een hortus conclusus, met een woud aan ornamenten, bogen en botanische vormen om in te dwalen. De botanische aspecten met de erotische ornamenten tezamen maken het thema Tuin der Lusten meer dan opportuun.