Slechts enkele Nederlandse kunstenaars zijn tot ver buiten de landsgrenzen bekend en Auke de Vries is er één van. Zijn werken voor de openbare ruimte zijn talrijk. In Nederland, maar ook in Duitsland, Engeland en Spanje is De Vries vertegenwoordigd. Met sculptuur wil hij de ruimte bedwingen en ‘aanraken’. Met zijn werk maakt hij de verbinding tussen de straat, architectuur en infrastructuur. In het voorjaar van 2017 eert Beelden aan Zee de kunstenaar met een groots overzicht van recent werk.
De kern van de tentoonstelling bestaat uit hangende beelden die met zo’n levendigheid en dynamiek zijn gecomponeerd en van felle kleuren voorzien, dat het wel lijkt alsof ze komen aanvliegen of -suizen. In de Grote zaal van het museum en de aangrenzende buitenruimtes schept de kunstenaar een nieuwe wereld, waarin de werken zich tot de museale architectuur en tot elkaar verhouden in een uitgebalanceerde, haast theatrale tentoonstelling.
De beelden die De Vries vervaardigt zijn vaak abstract, maar verwijzen ook naar de werkelijkheid. Er zijn architectonische vormen in te herkennen, die doen denken aan vogelhuisjes, boomhutten een plek om even te verblijven. Het verblijf is tijdelijk, maar de plek is dat ook, want die lijkt te kunnen opstijgen, wegvliegen of –varen. Intuïtie en denkbeeldige sprongen zijn belangrijke elementen in het maakproces. De beelden in de openbare ruimte kenmerken zich door lange grillige staken die zich in de lucht uitstrekken. Vaak rust het zwaartepunt van de beelden aan ze bovenkant, waardoor ze een spanning geven in de ruimte.
Hoewel De Vries in vele steden in Nederland vertegenwoordigd is op prominente plekken, is hij misschien nog wel bekender in het buitenland. Eén van zijn belangrijkste werken is het beeld Gelandet (2001), op het dak van het hoofdkantoor van Daimler-Benz in Berlijn. In geval van een opdracht, komt het beeld uiteindelijk zelden op de plek die de opdrachtgever heeft uitgekozen. De Vries onderzoekt de plek zelf en tast af waar het beeld nodig is. Daarbij maakt hij vaak plannen voor de omgeving van het beeld, een aanpak die streeft naar een synthese tussen sculptuur, architectuur en stedenbouw.
De Vries is autodidact. Wel doceerde hij anderen, hij was lange tijd docent aan de Koninklijke Academie in Den Haag en de Rijksakademie in Amsterdam. Hij had tentoonstellingen in onder andere museum Boijmans van Beuningen in Rotterdam, het Gemeentemuseum Den Haag, het Bode Museum in Berlijn, het Institut Néerlandais in Parijs en het NIROX Sculpture Park in Johannesburg. Tot op de dag van vandaag zet hij zijn artistieke praktijk onverminderd voort, en zal in de komende jaren beelden voor de openbare ruimte van Apeldoorn en Manchester opleveren.
Bij de tentoonstelling verschijnt de rijk geïllustreerde catalogus Auke de Vries – Tussenlanding, met tekstbijdragen van Jan Teeuwisse, Emma van Proosdij, Frits Scholten en Antoon Melissen (Zwolle: Uitgeverij Waanders & De Kunst, 2017). Tijdens de tentoonstelling wordt een documentaire vertoond, die de making of van tentoonstelling laat zien, evenals dieper inzicht biedt in de werkwijze van De Vries. De documentaire is een productie van Dialoog Producties, gemaakt door Ard van Rijn.