Dit jaar herdenkt Nederland het feit dat Rembrandt van Rhijn (1606-1669) 350 jaar geleden is overleden. Het museum sluit zich bij deze gebeurtenis aan door Rembrandtpenningen uit de eigen collectie in de Quist Vitrine te tonen.

De penningkunst is vanaf het eerste begin (15e eeuw) gericht op het uitbeelden van befaamde en invloedrijke personen. Het is dan ook niet vreemd dat de karakteristieke kop van Rembrandt diverse penningmakers heeft geïnspireerd. Het was een ware uitdaging om ‘Rembrandt’ goed te vangen op het platte, begrensde vlak van een penning. Deze worsteling is op de expositie zichtbaar. De linkerhelft van de vitrine toont werk van diverse 20e-eeuwse kunstenaars die min of meer traditioneel werkten, terwijl de rechterhelft een keuze laat zien van verschillende varianten van de legendarische Rembrandtpenning van de beeldhouwer en medailleur Piet Esser (1914-2004). Deze vele varianten in terracotta en brons werden in 2016 door de erven van de kunstenaar aan museum Beelden aan Zee in langdurig bruikleen gegeven. 

Piet Esser kreeg in het najaar 1955 de opdracht van het ministerie van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen om een Rembrandtpenning te ontwerpen. Deze was bedoeld als een geschenk aan alle instellingen die een bruikleen hadden afgestaan aan de grote Rembrandttentoonstelling die in 1956 in het Rijksmuseum plaats vond ter gelegenheid van het 350ste geboortejaar van de schilder. Esser maakte 26 ontwerpvarianten, waarvan een keuze door de opdrachtgever gemaakt kon worden. Dit onderwerp liet Esser sindsdien niet meer los. Vanaf 1956 tot 1991 ontstonden diverse staten van die 26 varianten. In 1988 werd de jonge en de oude Rembrandt door de Vereniging voor Penningkunst uitgegeven. Deze twee penningen zijn in de linkervitrine te zien.

De Rembrandtpenningen markeren het keerpunt in de moderne Nederlandse penningkunst, namelijk de introductie van een geboetseerde penning. Deze kenmerkt zich door de sterke plastische werking van de oppervlakte, waardoor er een spannende licht- en schaduwwerking ontstaat. De tot dat moment heersende slagtechniek maakte plaats voor de gegoten penning. Deze werd omarmd door de vele leerlingen van Piet Esser aan de Rijksakademie in Amsterdam, met als resultaat de ‘school van Esser’. Deze jonge beeldhouwers, waaronder Geer Steyn (1945) wiens Rembrandt hier te zien is, maakten in de jaren zestig, zeventig en tachtig sculpturale penningen op een hoog artistiek niveau die op internationale tentoonstellingen niet onopgemerkt bleven. Tot de dag van vandaag is de Nederlandse penningkunst internationaal toonaangevend.